توجه داشته باشید که ویدئوی تدریس مفعول مطلق در پایین دانلود موجود است. و ترجمه درس چهارم عربی دوازدهم هم در پایین همین صفحه برای شما عزیزان گذاشته شده است.
متن درس چهارم عربی دوازدهم به همراه ترجمه و نقش
الفَرَزْدَقُ فرزدق
الَفرَزْدَقُ مِنْ شُعَراءِ العَصْرِ الاُ مَوی .
فرزدق از شاعران عصر اموی است .
الَفرَزْدَقُ ( مبتدا ) – مِنْ شُعَراءِ ( خبر ) – العَصْرِ ( مضاف الیه ) – الاُ مَوی ( صفت ) .
وُلِدَ في مِنطقة بِالکْوَيتِ الحْاليَةِ عامَ ثلَاثةٍ وَعِشْرينَ بَعْدَ الْهِجرَ ةِ .
او در منطقه ای در کويت کنونی در سال ۲۳ هجری متولد شد.
وُلِدَ (فعل ماضی مجهول ) – في مِنطقة ( جار و مجرور ) – بِالکْوَيتِ( جار و مجرور ) – الحْاليَةِ ( صفت ) –
عامَ ( مفعول فیه ) – ثلَاثة ٍ ( مضاف الیه ) – وَعِشْرينَ ( معطوف ) – بَعْدَ ( مفعول فیه ) – الْهِجرَ ةِ ( مضاف الیه ) .
وَ عاشَ بِالْبَصرَةِ .
و در بصره زندگی می کرد .
عاشَ ( فعل ماضی ) – بالبصره ( جار و مجرور )
في يَوْ م مِنَ الا يّامِ جاءَ بِهِ أَبوه إلی أَميرِ الْمُؤمِنينَ عَلی(ع) . ( توضیح : جاءَ = آمد ؛ جاءَ بِـ = آورد )
در يکی از روز ها پدرش او را نزد امير المومنين علی )ع ( آورد .
في يَوْ م ( جار ومجرور ) – مِنَ الا يّامِ ( جار و مجرور ) – جاءَ بِهِ ( فعل ماضی ) – أَبو ( فاعل ) – ه ( مضاف الیه ) – إلی أَميرِ( جار ور مجرور ) الْمُؤمِنينَ ( مضاف الیه ) – عَلی(ع) .
فَسَأ لَهُ الاْ مامُ عنْ وَلدَ هِ .
و امام در مورد پسرش از او پرسيد.
سَأ لَ ( فعل ماضی ) – هُ ( مفعولٌ به ) – الاْ مامُ ( فاعل ) – عنْ وَلدَ ( جار و مجرور ) – هِ ( مضافٌ الیه ) .
فَقالَ : پس گفت :
هذَا ابْني يَکادُ يَکونُ شاعِراً عَظيماً .
نزديک است این پسرم شاعربزرگی گردد .
هذَا( مبتدا ) – ابْني ( ابن = خبر ؛ ی = مضاف الیه ) يَکادُ ( فعل ناقصه ) – يَکونُ (فعل ناقصه ) – شاعِراً ( خبر یکون ُ ) – عَظيماً ( صفت ) .
فَقالَ الْا مامُ لِوالِدهِ : « عَلِّمْه القُرْآن » .
امام به پدرش گفت : به او قران ياد بده .
قالَ ( فعل ماضی ) – الْا مامُ ( فاعل ) – لِوالِد ( جار و مجرور ) – ه ِ ( مضافٌ الیه ) :
« عَلِّمْ ( فعل امر ) – ه ( مفعولٌ به 1) – القُرْآن َ ( مفعول به 2) » . فعل عَلِّمْ دو مفعولی است .
فَعَلَّمَهُ الْقُرآنَ تَعليماً .
او قران را به او ياد داد .
عَلَّمَ ( فعل ماضی ) – هُ ( مفعول به 1) – الْقُرآنَ ( مفعول به 2) – تَعليماً ( مفعول مطلق تاکیدی ) .
ثُمَّ رحَلَ الفرَزدَقُ إلی خُلفَاءِ بنَي أمُيةَّ بِالشّامِ . وَ مَدَحَهُم وَ نالَ جَوائزِ هُم .
سپس به سوی خلفای بنی امیّه در شام کوچ کرد و آن ها را ستود و جایزه های آ« ها را به دست آورد .
رحَلَ ( فعل ماضی از باب تفعیل ) – الفرَزدَقُ( فاعل ) – إلی خُلفَاءِ ( جار و مجرور ) – بنی (مضاف الیه ) – أمُيةَّ ( مضاف الیه ) –
بِالشّامِ (جار و مجرور ) – مَدَحَ ( فعل ماضی ) – هُم ( مفعول ) – وَ نالَ ( فعل ماضی ) – جَوائزَ ( مفعول ) – هُم ( مضاف الیه )
کانَ الفْرَزدْقَ مُحِبّا لِأهلِ البْيَتِ (ع) .
فرزدق دوستدار اهل بیت بود .
کانَ ( فعل ناقصه ) – الفْرَزدْقَ ( اسم فعل ناقصه کان َ ) – مُحِبّا ( خبر فعل ناقصه کان َ ) – لِأهلِ ( جار و مجرور ) –
البْيَتِ ( مضاف الیه ) (ع).
وَ کانَ يَسْتُرُ حُبَّهُ عِندَ خُلَفاءِ بَني أُمَيَّةَ .
و عشق خود را نزد خلفای بنی اميه پنهان می کرد.
کانَ( فعل ناقصه ) – يَسْتُرُ ( خبرفعل ناقصه کان َ ) – حُبَّ ( مفعولٌ به ) – هُ ( مضافٌ الیه ) – عِندَ (مفعول فیه) خُلَفاءِ (مضاف الیه) بَني (مضاف الیه) أُمَيَّةَ (مضاف الیه) .
وَ لكِنَّهُ جَهرَ بِهِ لمَّا حَجَّ هِشامُ بن عَبدَالمْلكِ في أيَامِّ أبَيهِ .
اما زمانی که هشام بن عبدالملک در زمان خلَافت پدرش به حج رفت اين عشق را آشکار کرد .
لكِنَّ ( اسم مشبّهة بالفعل ) – هُ ( اسم حرف مشبّهة بالفعل لکن َّ) – جَهرَ ( خبرحرف مشبّهة بالفعل لکن َّ ) – بِهِ ( جار و مجرور ) –
لمَّا ( مفعول فیه ) – حَجَّ ( فعل ماضی ) – هِشامُ ( فاعل ) – بن ( عطف بیان ) – عَبدِ ( مضاف الیه ) – المْلكِ ( مضاف الیه ) –
في أيَامِّ ( جار و مجرور ) – أبَي ( مضاف الیه ) – هِ ( مضاف الیه ) .
فَطافَ هِشا م وَ لَمّا وَصَلَ إلَی الْحَجَرِ . لَمْ يَقْدِرْ أنَ يسَتلِمَهُ لكِثْرَةِ الإِ زْدِحامِ .
پس هشام طواف کرد و هنگامی که به سنگ ( حجر الأسوَد ) رسید ، نتوانست آ« را به خاطر زیادی جمعیّت مسح کند .
فَطافَ ( فعل ماضی ) – هِشامُ ( فاعل ) – لَمّا ( مفعول فیه ) – وَصَلَ ( فعل ماضی ) – إلَی الْحَجَرِ . ( جار و مجرور ) لَمْ يَقْدِرْ ( فعل مضارع مجزوم ) – أنَ يسَتلِمَ ( مضارع منصوب از باب افتعال ) – هُ (مفعول ) – لكِثْرَةِ ( جار و مجرور ) – الإِ زْدِحامِ ( مضاف الیه ) .
فَنُصِبَ لَهُ مِنْبَر .وَ جَلسَ عَليَهِ جُلوسَ الْاُمَراءِ ينَظْرُ إلیَ الناسِّ .
پس برای او جایگاهی بر پا شد و بر آن همچون پادشاهان نشست ، در حالی که به مردم نگاه می کرد .
نُصِبَ ( فعل ماضی ) – لَهُ ( جار ومجرور ) – مِنْبَر( نائب فاعل ) – جَلسَ ( فعل ماضی ) – عَليَهِ ( جار ومجرور ) –
جُلوسَ ( مفعول مطلق نوعی ) – الْاُمَراءِ ( مضاف الیه ) – ينَظْرُ ( جمله حالیه ) – إلیَ الناسِّ ( جار و مجرور )
وَ مَعَهُ جَماعَة مِنْ كبِارِ أهلِ الشّامِ .
و گروهی از بزرگان شام با او بودند .
مَعَهُ ( خبر مقدم ) – جَماعَة ( مبتدا مؤخر ) – مِنْ كبِارِ( جار و مجرور ) – أهلِ ( مضاف الیه ) – الشّامِ ( مضاف الیه ) .
فَبَيْنَما يَنْظُرُ إلَی الْحُجّاجِ . إذ جاءَ زَينُ العْابدِينَ (ع).
در حالی که به حاجیان می نگریست ، ناگهان زین العابدین (ع) آمد و خانه ( خدا ) را طواف کرد .
فَبَيْنَما ( مفعول فیه ، ظرف زمان ) – يَنْظُرُ( فعل مضارع ) – إلَی الْحُجّاج ( جار و مجرور ) – إذ (مفعول فیه ، ظرف زمان )
جاءَ ( فعل ماضی ) – زَينُ ( فاعل ) – العْابدِينَ ( مضاف الیه ) – (ع) .
فَطافَ بِالبْيَتِ طوَافَ الْأعاظِمِ .
و همچون بزرگان طواف کعبه کرد
طافَ ( فعل ماضی ) – بِالبْيَتِ ( جار و مجرور ) – طوَافَ ( مفعول مطلق ) – الْأعاظِمِ ( مضاف الیه )
فَلمَّا وَصَلَ إلی الحَجَرِ ، ذهبَ الناسُّ جانبِا .
و زمانی که به حجر الأسود رسيد، مردم کناری رفتند
لمَّا ( مفعول فیه ) – وَصَلَ ( فعل ماضی ) – إلی الحَجَرِ ( جار و مجرور ) – ، ذهبَ ( فعل ماضی ) – الناسُّ ( فاعل ) – جانبِا .
فَاسْتلَمَهُ اسْتلِما سَهلَاً .
و به آسانی آن را مسح کرد .
اسْتلَمَ ( فعل ماضی ) – هُ( مفعولٌ به ) – اسْتلِما ( مفعول مطلق نوعی ) – سَهلَاً ( صفت ) .
فَقالَ رَجُل مِنْ أهلِ الشّامِ .
يکی از مردان اهل شام گفت :
قالَ ( فعل ماضی ) – رَجُل ( فاعل ) – مِنْ أهلِ ( جار و مجرور ) – الشّامِ ( مضاف الیه ) .
مَنْ هذَا الذَّي قدَ سَمَحَ الناسُّ لَهُ بِاسْتلِمِ الحَجَرِ .
این کیست که مردم به او اجازه داده اند تا سنگ را مسح کند ؟
مَنْ ( خبر مقدم ) – هذَا ( مبتدای مؤخر ) – الذَّي ( صفت ) – قدَ سَمَحَ ( فعل ماضی نقلی ) – الناسُّ( فاعل ) –
لَهُ( جار و مجرور ) – بِاسْتلِمِ (جار و مجرور ) – الحَجَرِ ( مضاف الیه ) .
خافَ هشِام منِ أنَ يَعْرِ فُهُ أهَلُ الشّامِ و يَرْغَبوا فيهِ رَغبَة الْمُحِبّين .
هشام از اينکه اهل شام او را بشناسند و نسبت به او رغبت پيدا کنند ترسید.
خافَ ( فعل ماضی ) – هشامٌ ( فاعل ) – أنْ یَعرِفُ ( فعل مضارع ) – هُ ( مفعولٌ به ) – أهلُ ( فاعل ) – الشامِ ( مضافٌ الیه ) – یرغبوا ( فعل مضارع ) – فیه ( جار و مجرور ) – رغبة ( مفعول مطلق نوعی ) – المحبین َ ( مضاف الیه )
فقال : لا أَعْرِفُهُ .
پس گفت : او را نمی شناسم.
قال ( فعل ماضی ) – لا اعرفُ ( فعل مضارع منفی ) – هُ ( مفعولٌ به )
وَ کانَ الفرَزدَقُ حاضِراً .
فرزدق نيز آنجا حاضر بود .
کان َ ( فعل ناقصه ) – الفرزدق ُ ( اسم فعل ناقصه کان َ ) – حاضراً ( خبر فعل ناقصه کان َ )
قال الفرزدَق ُ : أنا أعْرِفهُ مَعرفَة ً جَيِّدَة .
فرزدق گفت: من او را به خوبی می شناسم .
قال ( فعل ماضی ) – الفرزدَق ُ ( فاعل ) : أنا ( مبتدا ) – أعْرِف ( خبر ) – هُ ( مفعولٌ به ) – مَعرفَة ً ( مفعول مطلق نوعی ) – جَيِّدَة ( صفت )
ثمُ أنْشَدَ هذِهِ القصيدَة إنشادا رائعاً .
سپس اين قصيده را زیبا و فوق العاده سرود .
أنْشَدَ( فعل ماضی ) – هذِهِ ( مفعولٌ به ) – القصيدَة ( صفت ) – إنشادا ( مفعول مطلق نوعی ) – رائعاً ( صفت ) .
لطفاً نظر خود را درباره این مطلب برای ما از طریق دیدگاه در پایین صفحه اعلام نمایید. متشکریم
مفعول مطلق
مفعول مطلق مصدری است منصوب از جنس فعل که برای تاکید یا بیان نوع می آید
الف ) مفعول مطلق تاکیدی : مصدری است منصوب از جنس فعل که برای تاکید فعل قبل خود می آید . مفعول مطلق تاکیدی به صورت تنها می آید یعنی بعد از آن صفت یا مضافٌ الیه نمی باشد .
مانند :
إحتَرِم والِدیکَ إحتراماً
أستَغفِرُ ربّی إستِغفاراً
یا أیُّها الذینَ آمَنوا صلُّوا علیهِ و سلِّمُوا تَسلیماً
إصبِروا علَی المَصائبِ صَبراً
نزَّلَ اللهُ القُرآنَ تَنزیلاً لِهدایَهِ البَشَرِ
آمَنتُ بِربّی إیماناً
ب ) مفعول مطلق نوعی : مصدری است منصوب از جنس فعل که برای بیان نوع به کار می رود در این حال بعد از مفعول مطلق نوعی همواره صفت یا مُضافٌ الیه می آید .
مانند :
جَلسَ بُهلولٌ علَی المَسندِ جُلوسَ المُلوکِ
یُهاجِمُ علی الاعداءِ مُهاجَمهَ الاُسودِ
آمَنتُ بِربّی إیماناً لایَزولُ عنّی
ضرَبَ مُحمدٌ علیاً ضَرباً شدیداً
یَستَطیعُ الانسانُ أن یَغوصَ فی البَحرِ غَوصاً کثیرا
إصبِر صَبراً جَمیلاً
نکته1 : مفعول مطلق از جهت مجرّد و مزید بودن با فعلش مطابقت دارد در ثلاثی های مزید همانطور که می دانید قیاسی و در ثلاثی مجرد سماعی می باشد .
نکته2 : در ترجمه مطلق تاکیدی از قیدهایی مثل : کاملاً ، قطعاً ، بی شکّ ، حتماً ، مسلَّماً و . . . .
و در مطلق نوعی از قید های بیانی مثل : همچون ، مانندِ ، به نیکی و . . . . استفاده می کنیم .
moreدوره های مرتبط
ترجمه و حل تمارین درس پنجم عربی یازدهم
ترجمه درس پنجم عربی یازدهم به همراه متن درس و معنی دقیق و روان، در اینجا برای دانش آموزان قرار داده شده است.
قواعد درس هشتم عربی دهم-اسم فاعل-اسم مفعول-اسم مبالغه
تدریس قواعد درس هشتم عربی دهم (ریاضی-تجربی) : انواع اسم در عربی شامل اسم فاعل-اسم مفعول-اسم مبالغه، به صورت ویدئویی موجود است.
قواعد درس هفتم عربی یازدهم افعال ناقصه
تدریس قواعد درس هفتم عربی یازدهم شامل افعال ناقصه به صورت ویدئویی موجود است.
کلمات متضاد در عربی دوازدهم
کلمات متضاد موجود در تمامی دروس کتاب عربی دوازدهم به همراه معنی به صورت درس به درس، در اینجا برای دانش آموزان جهت کمک در مرور برای کنکور آمده است.
Felicia Soukup
I have been looking all over a blog article about that forever without luck.
http://rosegadsden.com.mx/?attachment_id=4287&lang=en
Atoosa
عالی بود آقای خویشکار مثل همیشه
لطف کردید🌿🌸
فاطمه
خیلی عالی ممنون
مهدی
بسیار عالیی بود. لطفا دیگه همیشه اینطوری بزارید بجای فیلم🙏🙏❤️
نگار
خدا خیر بده کسی که اینو نوشته من رو از مرگ حتمی نجات داد 😂❤️❤️